Rezerwat Kuźnie

Wyjątkowo malownicza część Parku Krajobrazowego Beskidu Śląskiego, położona we wschodniej części pasma - mniej więcej ⅔ drogi ze Skrzycznego (1257 m n.p.m.) przez Lipową, Ostre, Twardorzeczkę i Magurę Radziechowską na Baranią Górę (1220 m). Tym, co wyróżnia “Kuźnie” od pozostałych rejonów gór, jest wyjątkowo duże zagęszczenie efektownych form skalnych oraz jaskiń.

Geologiczne w rezerwacie przeważają piaskowce godulskie. Wychodnie - te części skał, które wystają ponad powierzchnię gruntu - to najczęściej zlepieńce kamiennych okruchów. To, a także efekty działania wietrzenia, główny powód ukształtowania głazów w niezwykły, czasami niewiarygodny sposób. W “Kuźniach” niesamowite skalne bloki, baszty czy ambony mają nawet kilkanaście metrów wysokości. Można też natrafić na zapadliskowe leje i wały, głazowiska oraz rowy rozpadlinowe.

Na terenie całego rezerwatu znajduje się 37 różnego typu jaskiń i małych grot. Niestety ze względu na ich charakterystykę, żadna z nich nie jest udostępniona do swobodnego zwiedzania dla “zwykłych” turystów bez specjalistycznego sprzętu i stosownych umiejętności. Największa z nich jest Jaskinia Chłodna, której korytarze mają 117 m długości.

Wyprawa ze Skrzycznego do “Kuźni” - najpierw niebieskim, a od Lipowej zielonym szlakiem - powinna zająć ok. trzech i pół godziny. Krótsze o ok. 30 minut będzie przejście Szlakiem Stanisława Huli do Malinowskiej Skały, dalej zieloną trasą do Magurki Wiślańskiej i potem czerwoną, by przy Magurce Radziechowskiej ponownie skręcić w zieloną odnogę.

Prawie jak beskidzki odpowiednik sudeckich Gór Stołowych, czyli zachwycająca kraina zdominowana przez efektowne formacje skalne. W Kuźniach są to głównie zlepieńce z okruchów piaskowców w kształcie ambon, baszt i bloków, którym ostateczny szlif nadały niezliczone wieki procesów wietrzenia. Rezerwat stanowi część Parku Krajobrazowego Beskidu Śląskiego.