Sanktuarium Św. Jakuba Starszego

Katoliccy szczyrkowianie wybudowali do dziś zachowaną, drewnianą, wzniesioną na zrąb świątynię św. Jakuba Starszego w latach 1797-1800. Jej wnętrze zostało urządzone w stylu późnobarokowym, przy czym wyposażenie w znacznej mierze pochodzi z Klasztoru Norbertanów w Nowym Sączu. Na szczególną uwagę zasługują boczny, XVIII-wieczny ołtarz z malowidłem ukazującym Jana Nepomucena, ambona, chrzcielnica, pochodząca z 1800 r. kropielnica oraz piękne organy.

Jednym z charakterystycznych elementów orientowanej konstrukcji (zbudowanej tak, aby zgromadzeni wierni patrzyli na wschód, skąd ma ponownie nadejść Chrystus) jest słupa wieżyczka z namiotowym dachem. Cały kościół pokryto gontem. Poza wyżej wymienionymi dziełami sztuki, na pewne wyróżnienie zasługują jeszcze figury świętych (w tym patrona) na ołtarzu głównym, drewniany krucyfiks w stylu rokoko, stacje drogi krzyżowej z XIX wieku, współczesne polichromie oraz reprodukcja średniowiecznego wyobrażenia "tańca śmierci", umieszczona w kruchcie.

Piękny, drewniany zabytek sakralny pod wezwaniem świętego Jakuba Starszego jest najstarszą katolicką świątynią Szczyrku. Przez parę ładnych stuleci wyznawcy tego obrządku w Szczyrku uczęszczali na nabożeństwa do łodygowickiego kościoła św. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza.

Drewniany zabytek z końcówki XVIII stulecia - budowa trwała od 1797 do 1800 roku. Wnętrze zrębowej świątyni wyposażono i ozdobiono zgodnie z trendami późnego baroku. Wyjątkowymi dziełami sztuki są wizerunek św. Jana Nepomucena z ołtarzem głównym, organy, ambona czy chrzcielnica. Część wyposażenia przeniesiono z nowosądeckiego klasztoru Norbertanów.