Najważniejsza świątynia w regionie - ze względu na siedzibę biskupa diecezji oraz ogromną wartość historyczną. Kościół wybudowano w II poł. XV wieku w stylu gotyckim, co wciąż widać w niektórych elementach. Charakterystyczna, renesansowa wieża z loggią powstała w kolejnym stuleciu. Zachwycające, barokowe wnętrza zabytku urządzili głównie Wielopolscy w XVIII w.
Piękny pałacyk, który powstał jako silnie ufortyfikowany dworek. Jego budowę rozpoczął w 1630 r. Jerzy Zbaraski, a ukończył po ok. 40 latach Stanisław Warszycki - awanturniczy wojewoda mazowiecki. Obronny charakter budowli zmienił się w XIX w. po przebudowie na elegancką rezydencję. Po II WŚ swoją siedzibę miało tu kilka instytucji użyteczności publicznej.
Wspaniały zabytek, którego korzenie sięgają jeszcze XIII wieku. Wtedy była to niewielka kapliczka, w latach ‘30 przekształcona w zrębowy, kryty gontem kościółek. Później świątynię wielokrotnie rozbudowywano, ostateczny kształt zyskała pod koniec XVIII stulecia. Łodygowicka budowla to jeden z największych kościołów drewnianych w polskiej części Beskidów.
Kameralny obiekt sakralny, wybudowany w 1885 r. na miejsce drewnianego kościółka z końcówki XVI w. Pierwotnie świątynię wzniesiono jako wotum błagalne o zatrzymanie dziesiątkującej miasto zarazy. Kościół św. Marka dysponował niegdyś cennymi dziełami sztuki, w większości trafiły do Muzeum Narodowego. Pozostała polichromowana rzeźba patrona i zabytki na cmentarzu.
Zabytkowy przybytek, którego dzieje sięgają jeszcze XIV wieku. Gotycką świątynię ok. 1690 roku, z inicjatywy ks. Wojciecha Symeliusza, powiększono i przerobiono na barokową budowlę. W środku zebrano sporą liczbę kunsztownych dzieł sztuki. Niegdyś przy kościele Świętego Krzyża znajdował się cmentarz dla skazanych na śmierć - pozostał po nim jeden kamienny krzyż.
Klasycystyczny zabytek z przełomu XVIII i XIX wieku, wybudowany niejako przy okazji modernizacji Starego Zamku. Żywiecki Pałac Habsburgów w pewnej mierze wzorowano na najpiękniejszych dworach w Austrii - zwłaszcza rokokowy wystrój Białej Sali. Część rezydencji przystosowano na potrzeby wystawy prezentującej dawne życie codzienne i zwyczaje arystokracji.
Prawdopodobnie najstarszy zabytek sakralny w całym górskim kurorcie - jego pochodzenie datuje się na 1730 rok. Drewniany krzyż jest pamiątką po działalności jezuitów, umacniających wiarę katolicką w Beskidach w I połowie XVIIIw. Aktualnie stoi za ołtarzem głównym Kaplicy Walczaka, starszej o równe 100 lat. W Szczyrku jest dużo więcej świętych figur, krzyży itd.
Wspólnota luterańska odgrywała i wciąż pełni ważną rolę w społeczności Szczyrku, nawet jeśli aktualnie liczy tylko ok. 100 dusz. Nowoczesnemu kościołowi towarzyszy w znacznej mierze drewniany, prezentujący wartość zabytkową budynek dawnej szkoły wyznaniowej i kaplicy. Wybudowano go w 1897 roku, przy wydatnej pomocy współwyznawców z różnych krajów.
Centrum miejscowego kultu maryjnego, który wyraźnie przybrał na sile po serii objawień pod koniec XIX wieku. Maryja miała się ukazać dwunastoletniej wtedy Juliannie Pezdzie pod szczytem Magury. W 1894r. wybudowano drewnianą kapliczkę, a w 1948r. postawiono kamienną świątynię. Salezjańskiemu sanktuarium towarzyszy Grota Matki Bożej z cudownym źródełkiem.
Drewniany zabytek z końcówki XVIII stulecia - budowa trwała od 1797 do 1800 roku. Wnętrze zrębowej świątyni wyposażono i ozdobiono zgodnie z trendami późnego baroku. Wyjątkowymi dziełami sztuki są wizerunek św. Jana Nepomucena z ołtarzem głównym, organy, ambona czy chrzcielnica. Część wyposażenia przeniesiono z nowosądeckiego klasztoru Norbertanów.